Misja najemnika Johna Seegara (Seagal) i jego ludzi kończy sie niepowodzeniem za sprawą zdrady i knowań agenta CIA Dreshama. Na dodatek w zamieszaniu bitwy ginie przyjaciel Seegera. Najemnik nie ma zamiaru szybko podjąć się kolejnego zadanie, ale będzie do tego zmuszony szantażem.

Indyjska i malajska policja szykują się do rozgromienia gangu narkotykowego dowodzonego przez tajemniczego Singhanię. Aby do niego dotrzeć, indyjski policjant DCP DeSilva oraz pomagający mu Visual Malik postanawiają złapać współpracownika i prawą rękę Singhanii - cynicznego i niebezpiecznego Dona. Gdy Don zabija członka gangu - Ramesha, jego narzeczona Kamini próbuje doprowadzić do jego aresztowania, jednak Don zabija ją i ucieka. Wkrótce do gangu dołącza siostra Ramesha - Roma, która zrobi wszystko, żeby dopaść zabójcę brata. Gdy ranny Don zostaje złapany przez policję, DCP DeSilva postanawia zastąpić go sobowtórem - niewinnym pieśniarzem ulicznym Vijayem, którego kusi możliwością wykształcenia jego przybranego syna.

Jest druga połowa dziewiętnastego wieku. William Blake podąża w kierunku najdalej położonego postarunku na wschodniej granicy. Zagubiony i paskudnie ranny napotyka przedziwnego, wyjętego spod prawa indianina imieniem "Nikt", który ze względu na zbieżność imion jest przekonany, że spotkał jednego z nieżyjących członków Brytyjskiego "Stowarzyszenia Umarłych Poetów".

Akcja filmu rozpoczyna się w sierpniu 1991 roku. Telewizja transmituje epokowy eksperyment. Maks i Albert, dwaj śmiałkowie, dobrowolnie poddają się hibernacji. Budzą się dopiero w roku 2044. Od opiekującej się nimi doktor Lamii dowiadują się, że w czasie ich snu wybuchła na Ziemi wojna nuklearna. Jednym z jej efektów było całkowite zniszczenie genów męskich, w związku z czym są obecnie prawdopodobnie jedynymi mężczyznami na planecie.

"Atmosfera Lizbony, dźwięki tego miasta-portu, melodia języka, zbliżonego bardziej do rosyjskiego niż jakiegokolwiek języka śródziemnomorskiego, sprawiły, że zapragnąłem skomponować film, w którym dźwięk przeważałby nad obrazem... Wydało to mi się interesujące. I między innymi o tym opowiada "Lisbon story (...) Myślę, że to najbardziej komediowy z filmów, które zrobiłem, ale byłbym ostrożny przy próbach klasyfikowania go. 'Lisbon Story' jest także moim wkładem w obchody stulecia kina.