28 stycznia 2003 r. Berlin, przemysłowa dzielnica Treptow. Była zajezdnia autobusowa. Dwustu pięździesięciu uczniów z dwudziestu pięciu krajów tańczy do "Święta wiosny" Strawińskiego. Akompaniuje orkiestra Filharmonii Berlińskiej pod batutą charyzmatycznego Sir Simona Rattle'a.

Młody mężczyzna, Adam, budzi się przykuty do zardzewiałej rury w rozwalającej się piwnicy. Po drugiej stronie pokoju odkrywa innego przerażonego współ-uwięzionego człowieka. Jest nim dr Lawrence Gordon . Na podłodze pomiędzy nimi leży martwy człowiek w kałuży krwi, trzymający w znieruchomiałej ręce pistolet kaliber 38. Żaden z mężczyzn nie zna przyczyny swojego porwania, ale na pozostawionej mikrokasecie znajdują instrukcję, wg której dr Gordon ma zabić Adama w ciągu następnych 8 godzin.

Do Ziemi zbliża się ogromna asteroida wywołująca serię kataklizmów. Ludzkość ogarnia groza, a wielu przepowiada, że oto spełnia się biblijne proroctwo i nadciąga Apokalipsa.

Rzecz dzieje się w niedalekiej przyszłości. Rozwój genetyki sprawił, że stała się ona kryterium przynależności społecznej i podstawą selekcji ludzi na gorszych (invalid) i lepszych (valid), a w ślad za tym z góry przesądza o możliwościach ich kariery i perspektywach rozwoju. W takiej rzeczywistości osoby spłodzone naturalna drogą, jak główny bohater (w tej roli znakomity Ethan Hawke) a nie na zamówienie i z eliminacją wszelkich możliwych wad, wydaja się nie mieć żadnych szans na przeżycie.

Greckie przysłowie mówi, że jedynie kobiety, które skąpały oczy we łzach, widzą jasno. Przysłowie to nie spełnia się jednak w przypadku Manueli. Tej nocy, gdy jej syn Esteban ginie przejechany przez samochód Manuela płacze tak długo, aż zabraknie jej łez. A mimo to, wcale nie widzi jasno; teraźniejszość i przyszłość giną w jednakowych ciemnościach. Czekając w szpitalu, czyta ostatnie linijki jakie jej syn zapisał w notesie, z którym nigdy się nie rozstawał. "Dziś rano przeszukałem pokój mojej...